Öland

We zijn naar Öland gegaan. We komen binnen via Midden-Öland. Het landschap wordt voornamelijk bepaald door bossen en bosweiden. We gaan echter naar het noordwesten van het eiland: Löttorp.

Op aanraden gaan we naar Löttorpscamping, een camping waar ook veel Zweedse christenen heen gaan. Door de receptie worden we heel gastvrij ontvangen. We hadden begrepen dat er tal van activiteiten voor de kinderen en de jeugd zouden zijn en ook een zwembad en een strand. Het blijkt allemaal waar te zijn , maar toch anders dan we dachten.

Het seizoen eindigt net op het moment dat we aankomen. Jammer hoor! Er is nog wel een grote circustent, net naast de camping, waar we evangelische muziek horen. Daar nemen we een kijkje. De voertaal is geheel Zweeds.

Op de camping pakken veel gasten hun biezen en vertrekken. Het seizoen is voor de Zweden voorbij. Er zijn echter nauwelijks buitenlandse gasten.

De camping heeft open kampeervelden omzoomd door loofbomen.

Het kampeerveld voor de tenten echter ligt achterin tegen het open veld. Het verwarmde zwembad heeft mooie waterglijbanen, maar ligt eigenlijk net buiten de camping, is beperkt open en heeft aparte entreekosten. Nog wat verder weg ligt een lang smal zandstrand met ondiep water.
De kids genieten vooral van het springkussen, dat vlakbij de receptie te vinden is.

We hebben deze dagen noordelijk Öland bekeken. We doorkruisten met de auto het eiland van west naar oost en en ook weer van het noorden naar het midden.

Het noordwesten van het eiland heeft een rotskust, terwijl in het noordoosten baaien en landtongen het landschap bepalen. Tussen de beide kusten overheersen de weilanden. die hebben echter weer een eigen uitstraling door de vele keien die erin liggen, de uitgestrektheid, de muurtjes,...

We genoten van de vuurtoren "Långe Erik" op de noordelijkste top van het eiland. We hebben de toren 'bedwongen'.



















Ook de typerende molentjes, de kleine dorpjes en de haventjes (hamn) hebben hun uitstraling. Het is gewoon Öland. Eigenlijk alles was bekoorlijk.










Hele einden konden we rijden langs de westelijke kust. Het is er relatief stil.
Schitterend was de zonsondergang. De westkust van Öland is absoluut onvergelijkbaar met de Nederlandse zeekust.










Op verschillende plaatsen staan een aantal verlaten houten huisjes. Het doet heel rustiek aan.
Jelle teste er moedig het zeewater, het was er te koud, zelfs voor alleen maar pootje baden.

We bekeken ook de ruïne van het slot Borgholm dat plomp uitsteekt bij de stad met zelfde naam. Een slot met een lange geschiedenis, belangrijk in de tijd van oorlog met de Denen.

Hier slechts een beperkt aantal foto's. Bekijk hier alle foto's die ik op Öland maakte.